İslamazeri.com-un "Din" rubrikasından...
Möminin ən yaxşı sifətlərindən biri - Allah qorxusudur. Allah qorxusu bütün əxlaq fəzilətlərinin mənbəyi ola bilər. Həmçinin Allah qorxusunun olmaması insanı əxlaq rəzilliklərinə düçar edər. O bəndə ki, Məbdə və məada inam bəsləmir, Allahdan və axirət əzabından qorxmur, bütün İlahi əmrlərə qarşı çıxar və dünyaya bağlanar. Bütün insani dəyərlərdən məhrum olar. Lakin əgər iman güclü olarsa, insan özünü axirət evi üçün hazırlayar. (Tebyan)
Güclü iman və axirətə inanmaq insanı vadar edər ki, nəfsini islah etməklə məşğul olsun. Şeytanın istəklərinə qarşı çıxsın. İlahi qürbə çatmaq üçün heç bir səyini əsirgəməz. İnsanı təkamül etdirə bilən amillərdən biri də Allah qorxusudur.
Mömin Allah qarşısında olan məsuliyyətlərinə görə və bu cür insan vəzifələrini düzgün yerinə yetirə biləcəyinə görə qorxar. Həmçinin insan əgər məhdud olduğunu bilsə və Allahın əzəmətini dərk etsə, qorxanlardan olar. İnsanın Allaha olan elmi və mərifəti hər nə qədər çox olarsa, eyblərinə daha çox agah olar və qorxusu da çox olar. Ona görə də Allahın qüdrət və əzəmətini dərk etmək hər bir insan üçün mümkün ancaq çətin bir işdir. Bu, böyük zəhmət istəyir. Bu məqama az insanlar nail olmuş və ləyaqət əldə etmişdilər. Hər kimin ağlı kamil olarsa, qorxusu da çox olar.
Quran buyurur ki, alimlər ona görə Allahdan qorxur və çəkinir ki, onlar Allahın əzəmətini dərk ediblər. Həzrət Peyğəmbər (s) buyurur: “Mənim Allah qorxum sizin hamınızdan daha çoxdur”.
Bu qorxunun insan əməlinə ən az təsiri odur ki, insan dinin əleyhinə olan işlərdən çəkinər. Quran buyurur: “Allah onlardan razıdır və onlar da Allahdan razıdırlar. Bu (mükafat) öz Rəbbindən qorxan kəslər üçündür”. (“Bəyyinə” 8).
İmam Baqir (ə) buyurur: “Hər bir mömin bəndənin ürəyində iki nur cilvələnər: qorxu və ümid nuru. Belə ki, əgər bu ikisini bir-biri ilə müqayisə etsələr, bir-birindən üstün olmasın”.
Allah qorxusu üç növdür:
1. Allah Təalanın əzəmət, Cəlal sifətlərindən qorxmaq. Bu növ qorxu xəşiyyət adlanır.
2. Bəndənin öz günahlarına görə qorxusu.
3. Yuxarıda deyilənlərin hər ikisindən qorxmaq.
Allah Təala Yəquba (ə) vəhy edir: “Bilirsən niyə səninlə Yusifin (ə) arasına ayrılıq salmışam? Ona görə ki, qardaşları istəyirdi ki, sən onlara Yusifi aparmaq üçün icazə verəsən. Sən də dedin ki, qorxuram ki, ondan qafil olasınız və onu canavar yesin. Niyə bundan qorxdun, Mənə ümid etməsin? Necə qardaşlarını qafil olmasına diqqət etdin, ancaq Mənim qorumağıma ürək bağlamadın?”.
Həzrət Peyğəmbər (s) buyurur: “Elə bir mömin bəndə yoxdur ki, milçəyin qanadı qədər Allah qorxusu olsun, məgər o halda ki, Allah cəhənnəm atəşini ona haram edər. O zaman ki, möminin ürəyi Allah qorxusundan titrəyər, günahları ağacın yarpaqları kimi tökülər”.
Allah qorxusu və Qiyamətə inam bəsləmək insan nəfsini tərbiyə edər. Allahla görüşə sevgisi olar, Allahın əfvinə ümid bəsləyər. Bu mömin qürbə çatmağa çalışar.
İmam Əli (ə) buyurur: “Həqiqətən, təqva bu dünyada sənin üçün pənah yeridir və ölümdən sonra səadət”.
Beləliklə, deyə bilərik ki, Allahdan qorxan bəndə dünyaya çox bağlanmaz. Dili yalandan uzaqlaşar, gözü harama baxmaz, haram tikə yeməz, Allah rizası üçün iş görər, ayaqları Allaha xatir yol gedər, ibadətdə riya etməz.
Allah Təala bizləri İlahi xof əhlindən qərar versin.
